Krew pojawiająca się podczas szczotkowania zębów, nadwrażliwość zębów , rozrost lub recesje dziąseł a także silny ból uniemożliwiający dokładne umycie jamy ustnej – to pierwsze objawy paradontozy, która jest jedną z głównych przyczyn utraty uzębienia. Czy może być ona dziedziczna? Jak wygląda leczenie paradontozy?
Paradontoza – główne symptomy
Paradontoza to schorzenie jamy ustnej, które dotyka tkanek należących do układu zawieszeniowego zęba. Początkowo objawia się częstymi stanami zapalnymi dziąseł, które można rozpoznać po zmianie kształtu i konsystencji dziąseł , po bólu podczas szczotkowania, plamach krwi na szczoteczce, a także nieświeżym oddechu. W kolejnych fazach może doprowadzić do uszkodzenia przyzębia, które odpowiada za trwałe osadzenie zębów w zębodole. W wyniku uszkodzenia aparatu zawieszeniowego, który składa się z ozębnej, cementu korzeniowego, wyrostka zębodołowego i dziąseł (charakterystyczne jest ich obniżenie), dochodzi do rozchwiania i wypadania uzębienia.
Przyczyny paradontozy
Paradontoza może być dziedziczna, co oznacza, że jeśli ktoś z bliskiej rodziny skarżył się na jej występowanie istnieje spora szansa, że pojawi się ona również u innych członków. Czynnik genetyczny zwiększa podatność tkanek przyzębia na uszkodzenie pod wpływem czynnika wywoławczego. Najważniejszym czynnikiem, jaki prowadzi do powstania schorzenia, jest płytka nazębna . Jej gromadzenie wiąże się z niewłaściwą higieną jamy ustnej i brakiem systematycznego usuwania kamienia nazębnego.
Wspomniany osad oraz zmineralizowane złogi nazębne są głównymi winowajcami paradontozy, ponieważ powodują namnażanie się bakterii. Działalność tych ostatnich prowadzi do uwalniania toksyn i mediatorów zapalenia co dalej jest przyczyną występowania stanów zapalnych dziąseł, czemu towarzyszy również nieprzyjemny zapach z ust. Płytka nazębna skutkuje rozrostem dziąseł lub prowadzi do obniżenia dziąseł, a co za tym idzie, obnażenia korzeni i silnej nadwrażliwości. Ponadto destrukcyjnie wpływa na ozębną i cement korzeniowy, co z kolei prowadzi do rozchwiania zębów, a następnie ich stopniowego wypadania.
Rozwojowi paradontozy sprzyjają również w znacznym stopniu zaburzenia okluzji, wady zgryzu, źle dopasowane wypełnienia czy prace protetyczne ( czynnik jatrogenny), bruksizm, palenie papierosów, cukrzyca, choroby układu odpornościowego, schorzenia metaboliczne, przewlekły stres.
Jak przeciwdziałać paradontozie?
Dokładnie wykonywana codzienna higiena jamy ustnej, połączona z systematycznymi wizytami u stomatologa, to jeden ze skuteczniejszych sposobów zapobiegania lub spowolniania rozwoju paradontozy (także tej dziedzicznej). Szczególnie polecane są instruktaże higieny i higienizacje jamy ustnej przeprowadzane w gabinecie stomatologicznym polegające na oczyszczaniu zębów z nagromadzonego osadu oraz kamienia nazębnego. Zaleca się przeprowadzać je przynajmniej dwa razy w roku.
Jeżeli jednak pacjent boryka się z paradontozą od dawna, warto skorzystać z pomocy specjalisty – periodontologa. Periodontologia to dział stomatologii, który zajmuje się leczeniem schorzenia. Wizyty najczęściej polegają na fazie wstępnej i podtrzymującej leczenia (systematyczne skalingi nad i poddziąsłowe oraz wygładzanie powierzchni korzeni oraz farmakoterapia czyli przepłukiwanie kieszonek dziąsłowych specjalnymi płynami, które pozwalają usunąć bakterie i wyciszyć bolesne stany zapalne.) oraz na fazie korekcyjnej (chirurgiczne zabiegi regeneracji przyzębia, zabiegi plastyczne chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej).
Mieszkam i pracuję w Warszawie. Praktykę lekarską prowadzę od ponad dwudziestu lat. Jestem współwłaścicielką kliniki stomatologicznej Trio-Dent, gdzie leczę pacjentów, prowadzę badania naukowe, ale też udzielam pomocy osobom, które jej potrzebują.
